Zaterdag 30 maart.

Vanochtend om 7 uur moets ik me melden bij het toeristenbureau om mee te gaan met het spotten van de Butanding (Walvishaaien). Na het bekijken van de verplichte instructievideo konden we uiteindelijk rond 8.00 het ruime sop kiezen. We waren Alex, Australier, maar gestationeerd in Manila en de familie Mendoza uit Legazpi.  De bemanning van de barka bestond verder uit de BIO ( Butanding Intercontact Officer) een spotter, een schipper en een stuurman.  Alles wordt geregeld via  het toeristenbureau en het hele walvis spotten lijkt een cooperatieve aangelegenheid. Het verdelen van de toeristen wordt gerelegd via het toeristenbureau en op deze manier deelt de gehele gemeenschap mee van de meevaller van de aanwezigheid van de Butanding.  Drie maal daags varen er 30 banka's uit met maximaal 6 gasten aanboord. Officieel moeten de andere boten op afstand blijven als 1 boot een Butanding heeft gezien, maar in de praktijk stormen alle andere boten uit de buurt er op af als ze bewegingen zien die er op duiden dat er een is gesignaleerd. Zo hebben we 2 maal met de snorkel op klaar gezeten, maar uiteindelijk geen Butanding gezien. Ons hoogtepunt was een schildpad en wat dolfijnen. Toch een prachtige tocht gemaakt. Nu aan het zwembad in de bar mijn log bijwerken, terwijl naast mij een Filipijnse familie een varkentje aan het veroberen is. Het is tenslotte Pasen. Helaas krijg ik de foto's nog steeds niet on-line. Straks maar eens een internet cafe opzoeken.